Furieuze trainers, clubs bestraffen met puntenaftrek?
De uithaal van Bart Verhaeghe in de spelerstunnel. Harde woorden van Besnik Hasi, Chris Coleman, Dirk Kuyt en Felice Mazzu. De kritiek van andere trainers op de arbitrage. Scheidsrechtersbaas Jonathan Lardot riep de clubs samen onder de noemer ‘zonder scheidsrechters geen matchen’. Kris Verbert, oprichter van de Liefhebbers Zaalvoetbal Cup, de grootste zaalvoetbalbond met 1006 clubs en 0 arbiters, bekijkt het door een andere bril.
“Door de grote belangen in de slotfase van de reguliere competitie geraakten de gemoederen bij meerdere eersteklassetrainers oververhit. Een jaarlijks weerkerend fenomeen waar toch wel enkele kanttekeningen bij passen”, stelt Kris Verbert.
“Eén opvallend moment vond plaats op de persconferentie na OH Leuven-STVV. Na een uitzinnige tirade over het vermeende onrecht dat zijn ploeg was aangedaan vroeg STVV coach Felice Mazzu plots aan z’n OHL concullega Chris Coleman of hij het eens was dat diens speler rood verdiende.
Een hoogst ongewone vraag in het voetbalmilieu waar Coleman wat ongemakkelijk van werd. Hij antwoordde diplomatisch dat hij die fase niet goed gezien had, en dat zijn ploeg ook al veel penalty’s en rode kaarten had geïncasseerd dit seizoen. Daarover deed hij toen inderdaad op zijn beurt z’n beklag. Maar nu wilde hij liever niet te veel zeggen over de spelleiding.”
Zondebok
“Door de vraag te stellen aan Coleman had Mazzu een soort van omerta onder de trainers doorbroken. Bij een scheidsrechterlijke beslissing in je voordeel heeft men immers niet de plicht – noch het fatsoen – om de scheidsrechter even te zeggen dat hij zich vergiste. Maar als het tegen zit mag je wel moord en brand schreeuwen, en heb je een zondebok om het eigen falende spel te camoufleren.
Op topniveau zijn de belangen zo groot dat men elke spelfase in z’n eigen voordeel wil geïnterpreteerd zien. Om een wedstrijd tussen twee zulke onbetrouwbare partijen in goede banen te leiden heb je dus scheidsrechters nodig.
Het is jammer dat mensen die zelf de oorzaak zijn van de nood aan een scheidsrechter vervolgens niet het fatsoen kunnen opbrengen om zich neer te leggen bij de occasionele vergissingen of afwijkende spelinterpretaties die daarmee gepaard gaan.”
Beïnvloeding
“Soms is de kritiek ook bedoeld om druk te zetten en zo toekomstige beslissingen te beïnvloeden”, merkt Kris Verbert op. “Onbewust kunnen bepaalde commentaren immers meespelen in het hoofd van een scheidsrechter wanneer die de week nadien in een fractie van een seconde moet beslissen over een spelfase die voor interpretatie vatbaar is.
Goed voetballen is dus al lang niet meer het enige middel dat wordt ingezet om sportieve doelen te bereiken. Alle middelen die punten kunnen opleveren worden aangewend.
Misschien ligt daar ook wel de enige remedie: één punt aftrekken bij wie zich meermaals bezondigde aan openbare kritiek op de spelleiding. Het huidige systeem van kleine boetes en schorsingen schiet immers duidelijk tekort als afschrikmiddel.”
