Romelu Lukaku in topmatchen: de cijfers doorgelicht
Afgelopen weekend kwam het weer naar boven in een krant: Romelu Lukaku doet het niet in grote wedstrijden. In het verleden kon daar wel iets over gezegd worden, maar de afgelopen jaren is dat toch een fabeltje geworden.
Romelu Lukaku kreeg tegen Portugal amper een bruikbare bal en opereerde via de rechterflank, zoals hij op het WK ook al tegen Brazilië deed. Tegen de Brazilianen leverde hij een assist, nadat hij met zijn overstap voordien ook al bepalend was bij de 3-2 tegen Japan. Tegen Frankrijk en Engeland was hij nadien niet bepalend.
In de jaren nadien speelde België amper tegen toplanden. Sinds het WK speelde België met Lukaku tegen betere landen als Zwitserland, Nederland, Denemarken (drie keer), Engeland (twee keer), Kroatië, Portugal en Italië. De balans van ‘Big Rom’: 7 goals en 2 assists in die 10 ‘topwedstrijden’.
Bij Internazionale was Lukaku het afgelopen jaar ook sterk in de toppers. In de Europa League-finale trof hij in 2020 raak, maar maakte hij ook een own-goal. Dat was een domper. Afgelopen seizoen scoorde hij vier keer in de Champions League en was hij trefzeker tegen topclubs AC Milan (drie goals en één assist), Napoli (één goal), Lazio (twee goals en één assist), AS Roma (één goal en één assist) en Juventus (één goal).
Maakt net progressie in topmatchen
Lukaku zet de afgelopen jaren nét stappen voorwaarts in topmatchen. Doordat hij daarin stappen zette bereikte Inter de finale van de Europa League en werd het na lange tijd kampioen. Bij België speelde hij een goed EK en was hij veruit de gevaarlijkste speler tegen Italië, die zijn verantwoordelijk nam en de penalty omzette. Dat hij een grote kans miste tegen de Italianen is een feit, maar eerder een uitzondering geworden. Al had die bal op de lijn er in gemoeten. Dat is ook een feit.
Toch, “Lukaku presteert niet op de grote momenten” is een fabeltje dat stilaan echt wel de prullenbak in kan. Lukaku stond er grotendeels op het EK, maar hij had de pech dat er naast Thibaut Courtois achter hem geen toppers in topvorm waren. Eden Hazard kon zich niet doorzetten wegens maar half fit en Kevin De Bruyne had hetzelfde probleem. Beiden deden hun best en presteerden zeker bij momenten niet onaardig (vooral De Bruyne en Hazard een uur tegen Portugal), maar pech bleef hen achtervolgen door de blessures. Lukaku probeerde de verantwoordelijk op zich te nemen, maar had aanvallend te weinig steun. Lukaku is uiteraard geen Messi of Ronaldo, maar behoort in het lijstje spitsen die daaronder zitten. Het was allemaal nét niet bij België op dit EK, zonder daarvoor een zondebok te zoeken.
