ANALYSE: Veel werk aan de winkel bij STVV

Speeldag 30 plus één of meerdere matchen in de play-offs, misschien wel geen matchen meer. Het seizoen is bijna afgelopen voor STVV. Niet dat ze op Stayen of in Japan op hun lauweren moeten gaan rusten.

“Een stabiele eersteklasser uitbouwen, binnen drie jaar Play-off 1 halen”, zo klonk het bij de overname van STVV door het Japanse concern DMM. In het eerste jaar lukte dat bijna, dit seizoen volgde een terugval. Een grijze middenmotor. De betrachting terug meer fans naar het stadion te lokken, mondde uit in een verdere terugloop.

De beleidsmakers hebben daar een plausibele uitleg voor. Ze wensten eerst werk te maken van een steviger fundament om verder op te kunnen bouwen. Dankzij het uitstekende seizoen 2018/2019 hingen er een aantal rijpe vruchten aan de boom, die vermarkt werden.

STVV kende jaar na jaar een exploitatietekort. Vorig seizoen behoorde de Truiense club bij de vijf (!) clubs die niet in de rode cijfers eindigden. De negentien andere profclubs in België kleurden van zacht- tot donkerrood. Er vond ook nog een schuldherschikking plaats, waardoor de banden met de vorige eigenaar Roland Duchâtelet – op de huur van het stadion na – volledig doorgeknipt zijn.

Aantrekkelijk product

Zit er dit boekjaar opnieuw winst in? CEO Tateishi gaf in november op een persbabbel aan dat STVV op de goede weg zat. In januari werd Yohan Boli, die na dit seizoen transfervrij kon vertrekken, te gelde gemaakt. Goed voor 3 miljoen euro. De coronacrisis kan wat voor stoorzender spelen – minder opbrengsten via de ticketverkoop en horeca – maar desondanks mag er toch positief nieuws verwacht worden.

Afwachten, dat doen ze beter niet bij STVV. Het Japanse DMM hoopt nog wat meer voet aan de grond te krijgen op de Aziatische markt. Nieuwe inkomstenbronnen voor STVV, die in België moeilijk realiseerbaar zijn. Dan moet het product wel aantrekkelijk blijven.

Niet alleen voor potentiële commerciële partners, ook voor de spelers die ze willen aantrekken. Elke speler verkiest een volgepakt stadion boven een halfvol glas. Dit seizoen zaten er regelmatig vierduizend (of minder) fans in het stadion. Dat zijn cijfers die ze ook in tweede klasse haalden!

De vooropgestelde ‘voetbal is ook business’ kan slechts floreren als STVV in de linkerkolom meedraait. Er is werk aan de winkel. Véél werk. De verdediging is een pijnpunt. Daar zal geïnvesteerd moeten worden in kwaliteitsvolle spelers. Dat gebeurt ook best in de breedte. Achteraan valt mogelijk Rocky Bushiri terug weg, die gehuurd is van Norwich City.

Maar ook op het middenveld en in de aanval zit het niet goed. Er loopt te veel ‘van hetzelfde’ rond. Nu spelen centrale middenvelders als Chris Durkin, Samuel Asamoah of Alexandre De Bruyn op de flanken. Dat is geen gezonde situatie. Het blijft ook afwachten of de Zuid-Koreaan Seung-woo Lee zich definitief in de elf kan spelen. Het is niet omdat je als jeugdspeler door FC Barcelona wordt opgepikt dat je een meerwaarde bent voor een ploeg in de Belgische Jupiler Pro League.

De situatie waarin Jordan Botaka vertoeft, geeft misschien nog wel het best aan wat er loos is bij STVV. Van flankaanvaller omgevormd tot rechtsachter en sinds enkele maanden als offensieve middenvelder uitgespeeld. Te veel spelers kunnen zich niet op hun positie uitleven.

Wie matchen wil winnen, moet vlot de weg naar doel vinden. Yuma Suzuki zit aan 7 treffers in 24 wedstrijden. Dat mocht meer zijn. Facundo Colidio viel ernaast in het tijdperk van Marc Brys, de Argentijnse aanvaller zit nu toch aan 7 basisplaatsen en 5 invalbeurten. In die 695 minuten mikte Colidio één keer raak. Alan Sousa staat nog altijd op 0 goals.

Dat Samuel Asamoah de tweede beste doelschutter is, zegt veel. De Ghanese middenvelder mikte in één match 3 keer raak en staat op 4 doelpunten. In zijn vorige 175 matchen in eerste of tweede klasse (AS Eupen, OHL en STVV) vond hij 13 keer de weg naar doel in 175 wedstrijden. Pikt Asamoah volgend seizoen nog een hattrick mee?

Wie zorgt voor de aanvoer en wie kan de doelkansen afmaken? Er is nood aan meer ‘body’. STVV doet het niet goed bij de stilstaande fases, zowel op defensief als offensief vlak. Dat kost punten!

Groot spelersverloop

Niet dat STVV stil zat op de transfermarkt. Het was in de vorige mercato’s een komen en gaan van spelers. Een groot deel van de recente lading nieuwkomers blijkt niet te voldoen. Het moet toch vaker raak zijn.

Je kan niet alleen naar de statistieken van een speler in een andere competitie kijken. Past die speler ook bij de club en bij het Belgisch voetbal? Een goed scoutingsapparaat vergroot de slaagkansen.

Kijk maar naar Mohamed Buya Turay. Vlot scorend in Zweden, aangekocht voor 1,8 miljoen euro, lelijk door de mand gevallen bij STVV. En het is niet omdat je in Vietnam een ‘Messi’ wordt genoemd, dat je voldoende gestoffeerd bent om mee te draaien in België.

Buya Turay en Cong Phuong zijn geen alleenstaande voorvallen. Volgens het gerenommeerde Transfermarkt betaalde STVV 2,5 miljoen euro voor Jhonny Lucas. De Braziliaanse middenvelder (1,70 meter) zit na 29 speeldagen aan 0,0 speelminuten. Je kan dus niet stellen dat het aan de vorige trainer lag. Tatsuya Ito zou 1,5 miljoen euro gekost hebben. Belandde Seung-woo Lee voor 1,2 miljoen euro op Stayen?

Zekerheid over die bedragen is er niet. De Japanse eigenaars vinden dat privé. Zelfs over de contracttermijnen wordt niet gecommuniceerd. Van Allan Souza, Chris Durkin, Facundo Colidio en Rocky Bushiri is algemeen bekend dat ze slechts tot 30 juni onder contract liggen.

Meerdere nieuwkomers die amper speelden liggen nog meerdere jaren onder contract. Hebben ze een jaar nodig om hun weg te vinden of is het gewoon te weinig? Een overvloed aan overbodige spelers weegt op de sportieve uitbouw, bij Anderlecht weten ze daar alles van.

Vele aanwinsten bleken geen aanwinst. Er zijn gelukkig ook wat lichtpunten. Santiago Colombatto, gehaald voor 1,5 miljoen euro, profileerde zich wel als een bruikbare kracht. Daniel Schmidt deed het zeker niet minder goed dan Lucas Pirard. Yuma Suzuki is geen tegenvaller.

Dat spelers als Alexandre De Bruyn en Wolke Janssens vorig seizoen weinig aan de bak kwamen en nu wel – bovendien ook nog op een andere positie – geeft aan dat het transferbeleid in vraag gesteld dient te worden.

STVV kon Daichi Kamada en Takehiro Tomiyasu niet behouden. De verkoop van Yohan Boli lag in de lijn der verwachtingen met zijn aflopend contract. Of er veel belangstelling gaat zijn voor spelers deze zomer valt te betwijfelen. Enkele spelers kwamen even boven de middengrens piepen. Even is niet voldoende. De fans moeten niet vrezen voor een gevoelig verlies op de uitgaande transfermarkt.

Kostic of Muscat?

Nog een werkpunt: de trainerskwestie. Marc Brys kreeg een contract voor drie jaar voorgeschoteld. Een project voor de lange termijn. Na minder dan anderhalf jaar was dat al afgelopen. De Australiër Kevin Muscat zag een avontuur als coach in België wel zitten, maar hij had nog niet het benodigde trainersdiploma. De Sloveen Milos Kostic beschikte daar wel over.

Blijft Muscat als sportief adviseur fungeren of dient Kostic binnenkort toch plaats te maken in de dug-out, en gaat dat ten koste van een ander lid van de technische staf?

Als STVV in het derde jaar terug een stap vooruit wil zetten, zullen ze snel in actie moeten schieten. De kat uit de boom kijken en pas na de zomerstage spelers aantrekken, dat werkt niet. Als de Kanaries de huidige supportersaantallen willen behouden, is een stevig signaal nodig. Wie zijn oor te luister legt bij de fans hoort dat er opnieuw velen dreigen af te haken.

Een gegeven waar de clubleiding toch best wat meer rekening houdt. Een club als KV Mechelen bloeit en groeit. De volle tribunes zorgen voor meer impact. Niet alleen naar nieuwe sponsors toe, maar ook binnen de Pro League en andere instanties. Als het binnenkort over de BeNeLiga en verdere verdelingen van televisierechten gaat, doet STVV er toch best aan zoveel mogelijk ‘voetbal, volk en vuur’ te zijn.