De muziekpassie van Marc Brys
Marc Brys mag zich de architect noemen van het succesverhaal dat STVV dit seizoen te beurt valt. Met zijn 56 jaar is Brys de op vier na oudste trainer in eerste klasse, maar de sympathieke Antwerpenaar voelt zich nog altijd jong. Muziek speelt daar een belangrijke rol bij.
Geboren in Antwerpen op 10 mei 1962, van jongs af aan werd voetbal een kernbegrip in zijn leven. Hij was jeugdspeler bij Beerschot VAV en trok daarna naar KFCO Wilrijk, SC Merksem en SV Willebroek. Zijn trainersavontuur begon in 1998, met avonturen in België, Nederland en zelfs Saoedi-Arabië.
“Muziek is altijd belangrijk geweest in mijn leven, maar ik heb er tegenwoordig weinig tijd voor. Het voetbal slorpt helaas al mijn tijd op”, vertelt Marc Brys aan Voetbalbelgie.be.
“Vroeger ging ik als jonge kerel vaak naar Rock Boom. Rock Werchter, Pukkelpop of Tomorrowland is niet meer van mijn tijd, maar ik geniet wel nog van muziekevenementen. Ik heb een Griekse vrouw en zij sleept mij mee naar Cyprus of Kreta, waar we veel openluchtfestivalletjes bijwonen. Dat is heel divers. Ik kan daar wel van genieten. Drie maanden geleden ben ik met mijn vrouw naar een operavoorstelling in Kreta geweest. Naar een Griekse zangeres kijken, met vooral Grieken in de tribune die allemaal meezongen. Dat was heel mooi om te zien en mee te maken.”
Geen country, zingen en dansen
“Wat ik goede muziek vind? Alles wat een klein beetje hoorbaar is volg ik wel. Ook de muziek die mijn dochters luisteren vind ik goed. Een favoriet nummer heb ik niet echt, alles van Queen en Prince vind ik wel zéér luisterbaar. Misschien heb ik toch een kleine voorkeur voor ‘The winner takes it all’ (lacht). Country moet ik wel absoluut niet. Dat vind ik echt verschrikkelijke muziek.”
“Zingen en dansen zijn niet aan mij besteed. Ik heb één keer de fout gemaakt om op het podium te zingen nadat we de Beker van België met Germinal Beerschot hadden gewonnen. Een foute zet. Toen heb ik voor mijzelf gezegd: ‘dit is niet om aan te horen, ik ga het ook nooit meer doen’. Daar probeer ik me aan te houden. Dansen is ook niet mijn ding. Ik wil mij heel graag amuseren en lachen, maar dat lukt perfect zonder te dansen of te drinken.”
“Aan al die avonturen in het voetbal heb ik wel wat leuke herinneringen overgehouden. Bij Germinal Beerschot had ik een Spaanse materiaalmeester waar ik een heel goede band mee had. Seba had mij wat van zijn muziek meegegeven zodat ik die in de auto kon beluisteren. Van die Spaanse muziek waar je heel vrolijk van wordt. Als we om 7 uur opstonden om in het park te gaan lopen, zette ik die muziek op en ik genoot er echt van. Dat was fantastisch. Voetbal is emotie, muziek idem dito.”
“Hij stuurde met zijn benen
en danste met zijn armen”
“In Saoedi-Arabië hadden we een buschauffeur, die altijd verbazingwekkend melodieuze muziek opzette. Die had de gewoonte om te dansen terwijl hij met de bus aan het rijden was”, vertelt Marc Brys met pretoogjes. “Hij stuurde eigenlijk met zijn benen en danste dan voluit met zijn armen. Ik vond dat wel link, maar die muziek was eigenlijk heel leuk om te horen. Vijf keer per dag hoorde je de imams er oproepen tot het gebed. De ene vindt dat irritant, bij mij bracht dat een ongelofelijke rust te weeg. Ik heb heel veel bewondering voor die mensen. Ik hou van andere culturen.”
“Of ik muziek gebruik om mijn spelers te motiveren? Neen, de kleedkamer is het domein van de spelers. Dat is hun thuis. Ik kom er enkel kort voor de match en even na de match. Ik vind de muziek van de spelers wel iets hebben. We hebben enkele jongens die de muziek in de kleedkamer verzorgen. Iedereen wil af en toe zijn muziek wel eens opzetten. Het zorgt voor veel cohesie in de groep en brengt een bepaalde focus en sfeer in de kleedkamer. Ik vind dat er wel bij horen.”
“Zelf luisterde ik vroeger naar klassieke muziek voor een match om mij op te laden”, merkt Brys op. “Dat bracht mij echt in een ontspannen sfeer. Ondertussen is dat er wel wat uit. Nu heb ik daar geen nood meer aan.”
AV/DC
Het favoriete nummer van Marc Brys:
Uit het archief van Voetbalbelgie.be:
