EXCL. Portret: De zware strijd van Wolke Janssens

Eden Hazard, Kevin De Bruyne, Romelu Lukaku. We weten bijna alles van die Belgische topspelers. Een talent als Yari Verschaeren ontsnapt ook niet meer aan de aandacht van alles en iedereen. Maar niet elke talentvolle voetballer weet die grote poort open te beuken. Wolke Janssens weet daar meer van. Op zijn 23ste hunkert hij naar meer speelminuten. Naar enkele basisplaatsen op een rij, om die stap vooruit te kunnen zetten.

Zijn voetbalverhaal begon bij Peer SV. Bij Bocholter VV mocht hij al snel een leeftijdscategorie hoger speler. Daarna klopte Racing Genk op de deur. Janssens maakte twee seizoenen deel uit van de beloften en hoopte er de volgende stap te kunnen zetten. “Ik liep er met het gevoel rond niet snel een kans te krijgen om verder door te kunnen groeien naar het eerste elftal”, vertelt de aanvaller aan Voetbalbelgie.be.

Op zijn negentiende belandde hij bij de eerste ploeg van Dessel Sport, dat toen nog in de tweede klasse speelde. “Het was een heel goede periode, waarin ik veel ervaring kon opdoen. In het eerste jaar moest ik nog wat wennen, maar mijn tweede seizoen was gewoon heel goed. We behaalden toen ook veel punten. Na een slechte start klommen we naar de middenmoot op.”

Bij Dessel Sport kwam Wolke Janssens aan vijf en zes doelpunten. Op zijn 21ste kreeg hij een kans bij STVV. “Dessel Sport deed het goed als ploeg, logischerwijze volgde er belangstelling van meerdere ploegen. Mijn makelaar sprak met een aantal clubs. Toen ik hoorde dat STVV interesse toonde, was mijn keuze snel gemaakt. Ik ben zelf Limburger en STVV speelde kort op de bal. Dan kan het snel gaan.”

– Je eerste maanden bij STVV moest je het vooral hebben van invalbeurten. Hoe verliep de aanpassing van de tweede klasse naar het hoogste niveau?

“Ik wist dat er een aanpassingsperiode bij zou horen. Ik was al blij dat ik altijd in de selectie zat. Van semi-prof naar een statuut als profvoetballer, dat is toch een hele aanpassing. Van ’s avonds trainen ging het ineens naar trainen overdag, met vaak twee trainingen per dag. Ik mocht enkele keren invallen en  kreeg in december mijn eerste basisplaats. Een droomdebuut want ik scoorde meteen, dat was tegen KV Kortrijk. Het was bovendien het beslissende doelpunt. Een moment dat ik nooit zal vergeten.”

– Om een week later terug plaats te moeten nemen in de dug-out, in te vallen en de bevrijdende 3-1 tegen AA Gent te maken.

“Na Nieuwjaar volgden nog een aantal basisplaatsen. Maar er dook ook wat blessureleed op.”

– Je kreeg op het einde van dat seizoen 2016/2017 een contractverlenging aangeboden. Toch koos je voor een uitleenbeurt aan Lierse SK, in de tweede afdeling.

“Ik had het gevoel dat de toenmalige trainer Bartolomé Marquez het niet echt zag zitten in mij. Ik voelde dat ook zo aan als speler. Daarom vroeg ik aan mijn makelaar een oplossing te zoeken. Ik hoopte bij Lierse veel aan spelen toe te komen, om zo weer een stap vooruit te zetten in mijn ontwikkeling.”

– Bij Lierse stond de boel op springen. Het licht ging er helemaal uit.

“Toch heb ik totaal geen spijt van dat avontuur. Je kan daar ook bepaalde dingen uit leren. Het was een heel moeilijk jaar, voor iedereen. Er waren niet alleen de sportieve zorgen. Alles wat er rond de club gebeurde, dat woog op iedereen. Spelers en medewerkers die niet betaald worden, elke dag horen dat de club failliet zou gaan, noem maar op. Het klinkt misschien cliché maar ik ben toch heel blij met mijn keuze voor Lierse want uiteindelijk ben ik er zonder enige twijfel ook veel sterker uitgekomen.”

“De trainer heeft me er toen echt bovenop geholpen”

– Je mocht dit seizoen aan de voorbereiding beginnen bij STVV, waar de nieuwe trainer Marc Brys elke speler een kans wou geven.

“Het was een heel zware voorbereiding. Het was zes weken zware arbeid. Maar ik vond dat ik een goede voorbereiding afwerkte. Ik speelde veel en scoorde ook regelmatig in de oefenwedstrijden. Op de eerste speeldag mocht ik invallen tegen Cercle Brugge. Ik liep met veel vertrouwen rond en dacht stap voor stap, met invalbeurten, weer stappen vooruit te zetten. Op de laatste dag van de zomermercato kreeg ik te horen dat er wat opties waren.”

“Maar ik wou niet opgeven. Hard blijven werken, doorzetten, en er zo zelf voor zorgen dat mijn kansen zouden volgen, dat was mijn streven. Maar plots kreeg ik te horen dat ik naast de spelerslijst viel. Daar ben ik toen echt wel een aantal weken niet goed van geweest.”

– Had je daar een gesprek over met de club?

“Ja, met de sportief directeur (Tom Van den Abbeele, nvdr.) en de trainer (Marc Brys, nvdr.). Ik moet eerlijk bekennen dat de trainer me er toen echt bovenop heeft geholpen. Hij was er echt wel voor mij. Al bleef het een heel moeilijke situatie. Je werkt keihard op training en je maakt geen kans op een plaats in de selectie, met het vooruitzicht dat je ten vroegste in januari op speelminuten zou kunnen rekenen. Dat was heel zwaar om te dragen. Je moet je elke dag weer mentaal opladen om te gaan trainen, zonder die beloning van erbij te zijn.”

– Trainen met de A-kern, wedstrijden spelen met de beloften. In januari liet Marc Brys je invallen tegen Racing Genk en Cercle Brugge. In februari pikte je enkele minuutjes mee tegen Eupen en Waasland-Beveren.

“Of ik dat eerste half jaar als verloren tijd beschouw? Bij een andere club had ik wellicht speelkansen gekregen bij de eerste ploeg.  Maar ik zette door en ik denk dat dit goed is uitgepakt want sinds januari ben ik toch weer bij de selectie. Het is een dubbel gevoel want je weet natuurlijk ook niet hoe het bij een andere club geweest zou zijn. Ik weet niet of  er concrete interesse was. Ik wou absoluut blijven, dus was er geen reden om bepaalde zaken te bekijken.”

“Er waren natuurlijk speculaties over een mogelijk vertrek, maar de club gaf aan dat ze verder wensten te gaan met mij en dat er enkele spelers STVV zouden verlaten. Op één of andere manier kreeg ik toch het vertrouwen van het bestuur dat ik nodig had, en zeker van de trainer. We spraken af dat ik het seizoen zou uitdoen. Daarna zouden we de toekomst wel bekijken.”

Na zes maanden wel op de spelerslijst

– Met Duckens Nazon, Buya Turay en Paul Gladon vertrokken drie aanvallers. Maar op het einde van de wintermercato kwamen Mamadou Sylla en Kosuke Kinoshita er nog bij. Was dat even slikken? De angst om terug in dezelfde situatie te belanden?

“Neen, want ik had al een gesprek gehad met de sportief directeur achter de rug. Hij verzekerde mij dat ik deze keer wel op de spelerslijst zou komen en dan was het aan mij om verder te werken zoals ik bezig was. Ik had die zekerheid al in handen en wou er voluit voor gaan. Voorlopig volgden er acht selecties en vier invalbeurten. Een beloning voor mijn harde werk. Voor mijn doorzettingsvermogen. Hopelijk krijg ik in Play-off 2 nog wat meer speelkansen. De trainer kan op mij rekenen. Ik blijf er honderd procent voor gaan.”

– Als negentienjarige in tweede klasse bij Dessel Sport. Een seizoen bij STVV en Lierse, nu terug STVV. Hoe blik je terug op die periode?

“Het eerste jaar bij STVV was heel erg positief. Ik mocht vaak spelen in eerste klasse, met negen basisplaatsen en vijf invalbeurten (769 minuten, nvdr.). Ik was nog jong en het was allemaal heel mooi om mee te maken. Het tweede jaar was ik uitgeleend en dat was op sportief vlak een minder jaar. Maar je leert er wel van. De eerste zes maanden van dit seizoen waren heel erg zwaar, want je speelt niet, maar nu gaat het toch stukken beter.”

– Welke speler heeft jou het meest weten te raken of te inspireren in die periode?

“Roman Bezus. Hij speelt altijd zonder angst en gaat vrijuit zijn kans. Als hij een fout maakt, blijft hij daar niet bij stilstaan, hij doet gewoon verder. Daar bewonder ik hem toch voor: je niet laten afleiden, niet opgeven, je ding blijven doen.”

– Die strijd om in de ploeg te geraken, combineer je met hogere studies. Er zijn nog weinig profvoetballers die zo’n combinatie maken.

“Een zware combinatie (lacht). Na de trainingen kroop ik in de boeken of voor de pc. Ik studeer informatica via het Volwassenenonderwijs. Mijn examens liggen achter de rug, met succes. Nu volgen nog de stages. Misschien is dat moeilijk te combineren met een job als profvoetballer, maar het zal wel lukken.”

– Hoe zie jij je eigen toekomst? Je contract loopt op 30 juni af.

“STVV kan een optie lichten voor een bijkomend seizoen. Als ze daar gebruik van maken, wil ik graag blijven. Dat zou een teken van vertrouwen zijn. Lichten ze die optie niet, dan volgt er een nieuw avontuur. Ik zou er niet voor schrikken om een reeks te zakken want in de Eerste Klasse B is het niveau er echt wel op vooruit gegaan. Die leunen heel dicht tegen de Jupiler Pro League aan. Mijn voorkeur gaat natuurlijk naar die eerste afdeling uit. Elke voetballer wil zo hoog mogelijk voetballen. Ik speel ook nog maar anderhalf jaar in die eerste klasse, dus ik kan nog stappen vooruit zetten.” (MR)