Interview – Sadio Ba geeft de moed niet op
Zes seizoenen lang verdedigde Sadio Ba de kleuren van Westerlo. De polyvante verdediger kreeg in het seizoen 2004-2005 te horen dat zijn contract bij Westerlo niet verlengd zou worden. Sadio zag er geen graten in, want hij was op dat moment toe aan een nieuwe uitdaging. Wij vroegen aan hem hoe het nu met hem en zijn sportieve carrière gesteld is?
Na zes seizoenen heeft de club vorig jaar je contract niet verlengd. Hoe voelde dat?
“Ik vond dat niet zo een probleem. Na zes seizoenen bij één en dezelfde club, had ik nood aan enkele nieuwe uitdagingen. Ik ben nooit aan het bestuur gaan vragen om mijn contract te verlengen. Ik heb bij Westerlo zes mooie jaren beleefd, maar het was tijd voor iets anders.”
“Het waren zes mooie jaren. Ik heb heel weinig zware blessures gehad. Ik heb in mijn laatste seizoen bij Westerlo bijna alles gespeeld. Ik was er toen al 32. Ik had bij Westerlo met niemand problemen. Vooral met de mensen van de medische staf heb ik nog geregeld contact. Dat zijn echt gouden mensen. Als ik last heb van spierpijn, mag ik altijd naar die gasten bellen voor een massage. Dat zijn mensen die absoluut een pluim verdienen.”
Wat heb je daarna gedaan?
“Ik ben bij derdeklasser Bocholt gaan trainen om mijn conditie te onderhouden. Ik liep daar echter een spierscheur op en was ongeveer twee maanden uit.”
De Nederlandse club RKC Waalwijk was in jou geïnteresseerd?
“Inderdaad. Ik kon naar RKC Waalwijk. Ik zag dat ook helemaal zitten. De voorzitter zei mij dat alles in kannen en kruiken was en dat ik met een gerust gemoed op vakantie kon vertrekken. Toen ik terugkwam, bleek dat trainer Erwin Koeman voor Feyenoord had getekend. Er kwam een andere trainer die mij niet nodig bleek te hebben. De transfer werd afgeblazen en we konden terug vanaf nul beginnen zoeken naar andere geïnteresseerden. Ik ben dan teruggekeerd naar Bocholt om mijn conditie verder te onderhouden. Ik was volledig fit en klaar voor een nieuw voetbalavontuur.”
Tussen augustus en november meldde er zich een Cypriotische ploeg. Maar dat bleek een ontgoocheling. Wat is daar precies gebeurd?
“In november kon ik bij Apop Kinuras Peyias tekenen. Die club was net gepromoveerd naar de hoogste klasse. De eerste indrukken waren positief. Het was steeds mooi weer. Bovendien lag de Cypriotische spelstijl mij. In Cyprus tracht men het voetballend op te lossen. Ik kreeg daar ook een fantastisch contract naar Belgische normen aangeboden. Ik belde naar mijn advocaat en die raadde mij aan om te tekenen. Er was volgens hem geen enkel probleem. Maar toen ik ging tekenen, kreeg ik plots een tweede contract aangeboden. En dat was niet bepaald positief. Als de resultaten tegenvielen, zou ik niet betaald worden. Ik heb het contract uiteindelijk niet getekend. De voorzitter van Apop gaf mij tien minuten de tijd om mijn appartement te verlaten. Ik keerde dan maar terug naar België.”
Cyprus liep dus faliekant af. Ben je daarna nog ergens anders gaan testen?
“Ja, ik ben eerst vertrokken naar Noorwegen. Ik kon terecht bij Ham-Kam. Dat is de club waar Steve Cooreman momenteel voetbalt. Ik ben niet op hun voorstel ingegaan. De Noorse spelstijl lag mij niet. Noors voetbal is een beetje zoals het Engelse. Een lange bal trappen en loop er maar achter. Daarna ben ik gaan testen in IJsland bij FC Valur. Ook daar heb ik geen contract getekend. Het ging om een contract van mei 2006 tot september 2006. En tegen september zitten de kernen in België dan zo goed als vol. Daarom heb ik ook het IJslandse aanbod geweigerd. Er waren toen eveneens wat clubs uit de tweede klasse geïnteresseerd. Maar ik voelde mij nog te goed en te fit om een reeks te zakken.”
Was dit dan een moeilijk jaar voor je?
“Het was niet gemakkelijk, maar het was voor mij ook een nuttig jaar. Het laatste jaar heb ik ongelooflijk veel ervaring opgedaan. Ik ben in drie landen geweest en ik heb drie verschillende speelstijlen ontdekt. Het laatste jaar ben ik mentaal ook veel sterker geworden. Vroeger was ik meer het zenuwachtige type. Nu totaal niet meer. Er zijn momenteel ook een aantal ploegen die contact hebben opgenomen voor volgend seizoen. Vroeger zou ik bij het eerste het beste aanbod hebben toegehapt. Nu zal ik niet meer zo snel tekenen. Mijn keuze zal ook wat afhangen van de speelstijl, die een trainer bij de club zal hanteren.”
Zijn er ook aanbiedingen van clubs uit de hoogste klasse bij?
“Ja, het gaat om een aantal ploegen. Maar tussen een eerste contact en een contract ligt er nog een lange weg. We zien wel wat er uit de bus komt.”
Hoe lang zie jij jezelf nog voetballen? En wat ga je doen na je carrière?
“Ik hoop dat ik nog twee seizoen kan voetballen. Ik zal dan 35 jaar zijn. Een mooie leeftijd om te stoppen. Daarna wil ik in het voetbalwereldje blijven. Trainer worden bij een eersteklasser of tweedeklasser zal er niet inzitten. De mensen staan namelijk te drummen om trainer te worden. Hulptrainer bij één of andere club zie ik wel zitten. En dan liefst bij een ploeg met veel buitenlanders. Ik zou eveneens heel graag met de jeugd werken. Dat lijkt mij de max. We zien wel wat er later zal gebeuren. Dit is nog allemaal toekomstmuziek.”
