Standbeeld voor Wouter Vrancken
Na de degradatie uit de Jupiler Pro League ging KV Mechelen verder met Dennis van Wijk. Er kwamen nieuwe spelers bij, zoals voormalig Rode Duivel Igor De Camargo en Nikola Storm, met als doel snel terug te kunnen keren naar de eerste afdeling. Maar de motor bleef sputteren. Toen Malinwa Wouter Vrancken als coach aanstelde klonken er twijfels.
Had hij wel voldoende ervaring als trainer om die zware klus te kunnen klaren? Vrancken deed het goed bij Lommel United en besloot een stap terug te zetten. Hij wou eerst nog wat leergeld betalen, dat kon bij KV Kortrijk als T3. De lokroep van KV Mechelen – waar hij als trainer mooie tijden beleefde – kon hij niet links laten liggen.
Zoveel maanden later pakte KV Mechelen die ene promotieplaats en mag het zich na al dat feestgedruis voorbereiden op de finale van de Beker van België.
In een open brief pleit Mirco M van KVMechelenFans voor de creatie van een standbeeld!
“Beste Wouter Vrancken,
Met sprankelend voetbal schonk je ons die eerste periodetitel, maar jij en je groep wilde meer. Met Malinwa op recordjacht. Dat we in 1B speelden, daar zouden ze jaren later nog over spreken, zoiets moet het geweest zijn. Het ene na het andere record sneuvelde. Van doelpunten tot clean sheets. Met in het achterhoofd die ene ultieme bekroning: de trofee van de Proximus League.
Het voetbalschandaal brak uit. Ook jij, als beginnend trainer bij een profclub, wist niet goed wat ervan te vinden. De band met je bazen was echter sterk genoeg om dit allemaal uit de kleedkamer te houden. Benieuwd welke coach hier nog in was geslaagd. Je bleef resultaten halen. Misschien is het allemaal voor niets geweest, maar niemand wéét wat er gaat gebeuren.
Je had een hele goeie stage in het Spaanse Oliva. De groepssfeer was er een van de besten ooit, durf ik denken. Voor jou als trainer een droom. En in de beker kegelde je dan nog een ex-ploeg uit. Union zou de volgende horde zijn. Iedereen zag ons al in de finale, jij hield de boot af. Het geluk zat mee, we wonnen: een tweede feestje dit seizoen.
In die week heeft de club heel veel over zich heen gekregen. De ene uitspraak al wat duidelijker dan de andere. Je reageerde zoals een heel vak het had gewild: “Het was zo laag onder de gordel dat die zelfs niet meer in zicht was.” Je stapte op, je vriend Stijn riep nog “amateur” na. Voor ons was je eens te meer een held.
Beste Wouter Vrancken, die laatste twee weken, wat ging er mis? Zowel tegen Union St. Gilloise als tegen Lommel profiteerde Malinwa niet van misstappen van die andere ploeg, van die ene ploeg die graag steken onder de gordel geeft. Het net niet-verhaal doemde op. Zeker toen we dan nog eens die twee extra matchen moesten spelen tegen de ratten.Vrancken, dat standbeeld komt er!
De resultaten bleven komen. Een ongeslagen reeks van vijfentwintig matchen, beker en competitie samengeteld, op weg om ook die tweede periode te pakken. Je zal me, al smalend, wel horen zeggen hebben hoe het zit met je standbeeld op de supportersbijeenkomst. Het brons was er al, jij moest nog voor dat goud zorgen.
Beste Wouter Vrancken, je bleef kalm en hield woord. De vreugde achteraf was zo intens en zo mooi om te zien. Deze titel is er eentje van jou. De criticasters die je had, ik durf mezelf daarbij rekenen, heb je maar mooi de mond gesnoerd. Dat standbeeld komt er, want jij hebt ons voor het eerst sinds tien jaar naar de Heizel gebracht én teruggebracht naar waar we horen: de Jupiler Pro League. In naam van mezelf en van alle supporters van KV Mechelen: Bedankt! Jij bent een held.”
