Lokeren trapt na: “Wij starten met een zuiver geweten”

Het verdict van het Belgisch Arbitragehof voor de Sport is bekend. KV Mechelen ontsnapt aan een degradatie – op basis van de regelgeving, Waasland-Beveren treedt ook in 1A aan. Beerschot roert zich nog, Sporting Lokeren legt zich neer bij de uitspraak. Al is dat niet van harte.

“De hoop die we koesterden om uit de naweeën van het bekende voetbalschandaal volgend jaar toch nog in de hoogste voetbalreeks te kunnen aantreden is in de kiem gesmoord door de beslissing van het BAS”, klinkt het bij KSC Lokeren. Daar hoort een uiteenzetting bij.

“De competitie 2017-2018 eindigde fors in mineur voor KV Mechelen. Niettegenstaande er gepoogd werd het behoud veilig te stellen door een overwinning (2-0) tegen Waasland-Beveren op de laatste speeldag van de competitie, ontsprong concurrent Eupen toch nog de degradatiedans door zelf dankzij een wonderbaarlijk wedstrijdslot, met 4-0 te winnen van Moeskroen. Over dat wedstrijdslot in Eupen werden wenkbrauwen gefronst maar daar bleef het bij.

Dat veranderde echter toen na verschillende huiszoekingen door het federaal parket in oktober 2018 aanwijzingen voor mogelijk financiële wanpraktijken en matchfixing opdoken. In november 2018 werd zelfs een onderzoek over competitievervalsing opgestart door de bevoegde instantie van de KBVB op grond van uitlatingen van het federaal parket. Dit onderzoek schakelde een versnelling hoger toen 35 stukken uit het strafonderzoek (dat in principe geheim is) werden overgemaakt aan de KBVB.

Uit de weergave van de vele telefoontaps die gehouden werden, kon worden afgeleid dat verschillende personen, ook bestuursleden, hebben gepoogd een degradatie van KV Mechelen af te wenden door een (ruime) zege tegen Waasland-Beveren te bewerkstelligen. Het verder onderzoek leidde tot de Bondsactie waarmee de zaak aanhangig werd gemaakt bij de bevoegde bondsinstantie, de zogenaamde GCHBP (Geschillencommissie Hoger Beroep Profvoetbal).

De verjaringstermijn voor daden van competitievervalsing bedraagt volgens het bondsreglement 8 jaar, dus dit kon alvast geen probleem opleveren. Dat er op zijn minst gepoogd werd een wedstrijduitslag op onrechtmatige wijze te beïnvloeden, leek evenmin moeilijk te betwisten. De GCHBP oordeelde ook in die zin: verschillende personen werden veroordeeld. Indien ook beide betrokken clubs zouden worden veroordeeld tot degradatie (een match ‘fixen’ doe je niet alleen), zou Lokeren volgend seizoen verder in 1A aantreden, vermits Waasland-Beveren dan gedwongen zou degraderen.

Wij als club hebben steeds voorgehouden dat het zelfs voldoende was dat KV Mechelen zou degraderen om Sporting Lokeren in 1A te houden. Onze raadslieden konden hiervoor verwijzen naar een advies van een advocaat bij het Hof van Cassatie. Om ook de twee betrokken clubs te kunnen veroordelen (zoals oorspronkelijk overigens gevraagd door de Bondsprocureur) was vereist dat de feiten ook aan die clubs konden worden “aangerekend” (de vraag welke en hoeveel bestuursleden hieraan meewerkten was richtinggevend).

Dit was, volgens de GCHBP, wel het geval voor KV Mechelen, doch niet voor Waasland-Beveren. De primaire gevolgen (voor de veroordeelde club) konden zijn : degradatie, schrapping, geldboete of nog andere maatregelen nader bepaald in het reglement. De GCHBP veroordeelde KV Mechelen alvast. De opgelegde sanctie was niet mals en omvatte onder andere degradatie met puntenhandicap. KV Mechelen was echter in het seizoen tijdens hetwelk het sjoemelde, reeds de facto gezakt, vermits het laatste eindigde. Hierdoor zou KV Mechelen bijgevolg zakken van 1B naar 1e amateur, ware het niet dat het vorig jaar ook kampioen speelde… Volgens de GCHBP zou KV Mechelen dus in principe eerst op papier stijgen (naar 1A) om vervolgens, door toepassing van de sanctie, terug te zakken (naar 1B). De secundaire gevolgen (voor de andere clubs, zoals onze club en Beerschot) werden betwist.

Zoals gezegd hebben wij steeds voorgehouden dat, aangezien er dus geen nieuwe club in 1A kon aantreden, Sporting Lokeren als laatste van de competitie in 1A, niet hoefde te zakken. Beerschot daarentegen hield voor dat, aangezien KV Mechelen niet kon stijgen naar 1A, Beerschot als tweede gerangschikte, gerechtigd was te stijgen (en Sporting Lokeren wel degelijk diende te zakken). De voetbalbond communiceerde alvast dat het de stelling van Beerschot aankleefde. Samen met vele veroordeelden tekende Sporting Lokeren dus veiligheidshalve hoger beroep aan tegen de beslissing van de GCHBP. Deze zaak kwam voor het Belgisch Arbitragehof voor de Sport (het BAS).

Groot was onze verbazing toen bleek dat het bondsparket zelf niet langer de veroordeling van Waasland-Beveren nastreefde én tegelijkertijd ook Sporting Lokeren (of anderen) niet “bevoegd” achtte om de vrijspraak van Waasland-Beveren nog aan te vechten. Wij hebben dit standpunt uiteraard, samen met onze raadslieden, uitdrukkelijk betwist.

Nog groter was onze verbazing, toen bleek dat het BAS in een tussenbeslissing van 10 juli reeds oordeelde dat er geen sprake meer kan zijn van degradatie van welke club ook, om de enkele reden dat volgens het bondsreglement daarvoor vereist was dat de klacht (met vordering tot degradatie) zou zijn ingediend voor 15 juni van het jaar waarin de aangeklaagde feiten plaatsvonden.

Hierdoor wordt bestraffing niet uitgesloten, maar is bestraffing door degradatie niet meer mogelijk. Een eindbeslissing zou later volgen. De reeksindeling en wedstrijdkalender konden dus “definitief” worden vastgelegd. Een poging van Beerschot om dit alsnog te verhinderen door een kortgeding op eenzijdig verzoekschrift slaagde op eerste zicht. De aangehaalde argumenten (er zou nog een schrapping kunnen opgelegd worden of zelfs een verplichte inactiviteit gedurende één jaar) leken ons volkomen ongegrond en zouden Sporting Lokeren dus niet verder kunnen helpen.

Nu kennen we ook het eindverdict: verschillende personen blijven veroordeeld en ook KV Mechelen loopt nog een sanctie op (zij het geen degradatie, geen puntenhandicap, geen boete, maar enkel verbod om volgend seizoen deel te nemen aan de Belgische en Europese bekercompetitie)… Deze hele historie laat een zeer wrange nasmaak omdat beschouwingen van praktische aard (wat betreft een degradatie die niet zeer snel na de feiten zou kunnen worden uitgesproken) de bovenhand halen op de basisbeginselen van de sportethiek. We herhalen graag de woorden van Peter Croonen, voorzitter van de Pro League: “Matchfixing is een schandvlek, daar moeten we niet flauw over doen. Maar we leven ook in een rechtstaat waarin we de procedures die voorzien zijn moeten respecteren.”

De moraal van dit onwaarschijnlijk verhaal is op vandaag en binnen de huidige bondsreglementering dan ook: wie sjoemelt, moet het goed doen en liefst op het einde van de competitie. Hierdoor ontloop je quasi-gegarandeerd, zoals in deze casus, een mogelijke degradatie! Sporting Lokeren betreurt intens – en nog steeds met onbegrip – deze gang van zaken, maar heeft beslist zich hierbij neer te leggen. Wij zullen alvast met opgeheven hoofd, een zuiver geweten en hardnekkig enthousiasme de competitie 2019-2020 in 1B aanvatten. Afspraak op 2 augustus a.s. voor onze openingswedstrijd op Beerschot!”