Dagboek Jo Coppens WK U-17

De Belgische U-17 nemen in Zuid-Korea deel aan de eindronde van het wereldkampioenschap. Doelman Jo Coppens hoort bij de geselecteerden en houdt ons dagelijks op de hoogte van zijn belevenissen. Het dagboek van een beloftevolle doelman, het woord is aan Jo.

Technische fiche: Jo Coppens, 16-jarige doelman van Racing Genk, 1m90, ex-FC Halveweg, Zonhoven VV en KBHZ. 

26 augustus:

“Onze derde wedstrijd: België-USA. Opstaan, ontbijten en rust. Na een uurtje theorie kregen we een lichte maaltijd, en dan was het tijd om naar het stadion te vertrekken. We verkenden het veld, kleedden ons om en begonnen aan de opwarming voor het oog van 15.000 aanwezigen. De supporters waren verdeeld over de beide ploegen.

We begonnen niet slecht aan de wedstrijd, maar de Amerikanen waren dominanter. Na 36 minuten moesten we met tien verder, na een rode kaart. Daarna kregen we het heel moeilijk. De ene kans volgde de andere op. De USA scoorde twee keer in de tweede helft, verdiend. De ontgoocheling was groot. Maar het is een mooi avontuur geweest. Morgen nemen we het vliegtuig naar huis, om half twee.”

25 augsutus:

“De dag voor de wedstrijd begint met klassieke ritueel: opstaan, ontbijt, wandeling, vrije, middagmaal, platte rust. We spelen morgen in een ander stadion en mogen van de FIFA drie kwartier in dit stadion trainen. We werkten er een tactische training af, waar we nog een keer het laatste puntje op de i zetten. In het hotel kregen we nog wat theorie. Na het eten volgde nog een theoretisch stuk.”

24 augustus:

“De dag na onze overwinning: een busreis van vijf uur naar Cheonan. Onderweg stopten we voor een maaltijd in een plaatselijk wegrestaurant. Na onze aankomst kregen we meteen een maaltijd. Iedereen was stikkapot. Na het eten kregen we platte rust, dat deed deugd. We mochten daarna naar het winkelcentrum om aankopen te doen voor het thuisfront. Na het avondeten zocht iedereen zijn bed op.”

23 augustus:

“De dag van de wedstrijd tegen Tajikistan begon met een ontbijt, een wandeling, theorie en een middagmaal. Daarna mochten we rusten tot vier uur, gevolgd door een tweede uur theorie. We kregen nog een lichte maaltijd en vertrokken dan met de bus naar het stadion. De wedstrijd USA-Tunesië was nog bezig. De Tunesiërs haalden het met 1-3.

We dienden onze tweede wedstrijd te winnen om niet uitgeschakeld te zijn. We begonnen sterk aan de wedstrijd, met een aantal doelkansen als gevolg. De bal wilde er niet in: op de paal, op de lat. Ik kreeg in de eerste helft weinig werk op te knappen: een flauwe kopbal na een afgeweken vrijetrap.

Onze tweede helft begon ook goed met mooie combinaties en tal van kansen. We vergaten ze echter af te maken. In het voetbal geldt de ongeschreven wet dat de goal dan aan de andere kant valt, dat was ook deze keer het geval. Alleen hadden we het geluk dat de doelpuntenmaker buitenspel stond. Ik blokte het harde schot naar buiten af, een tegenstrever schoot de bal via de paal naar de doelpuntenmaker, die buitenspel stond.

Het geluk stond aan onze zijde. In de laatste minuut lukten we die zo belangrijke treffer. De ontlading was bijzonder groot bij de spelers en de staf. Na de wedstrijd bouwden we nog een feetje in de kleedkamer. Na de douche konden we even met onze ouders en vriendin bijpraten. In het hotel kregen we nog een maaltijd voorgeschoteld en daarna was het bedtijd.”

22 augustus:

“De dag voor onze tweede wedstrijd begint op de al vertrouwde manier: opstaan en ontbijt. Daarna kregen we een analyse van de tegenstander voorgeschoteld. De spelers dienden deze zelf te maken aan de hand van het videomateriaal dat we te zien kregen. Daarna kregen we vrij. Na het middagmaal volgde wat rust en een tactische training. De bondstrainer deelde de samenstelling van de ploeg samen voor de training. Hij legde ook uit waarom hij voor deze veldbezetting koos en zijn keuze voor de spelers.

Twee keepers werkten met de keeperstrainer. De eerste doelman werkte balcirculatievormen af met de vier verdedigers en de nummer tien. De rest van de spelersgroep werkte een opwarming met een andere trainer af. Na deze oefening werkte de volledige groep sprintvormen af en een partijvorm. De trainer stuurde tactisch bij. De andere ploeg diende zoals onze tegenstrever te spelen. De basiself dienden de nodige oplossingen te vinden, aan de hand van de informatie die we vooraf kregen. Na de training was er een maaltijd voorzien, en daarna kregen we vrij tot 22 uur. Een half uur later ging het licht uit.”

21 augustus:

De dag na de match, Het ochtend ritueel blijft hetzelfde alleen het schema overdag neemt een andere wending, na het ontbijt krijgen de spelers te horen die gisteren meer dan 45 minuten gespeeld hebben dat ze samen met de kiné in het hotel een koud , warm bad gaan nemen , en een sauna en daarna koude douche…. eigenlijk ontspanning en recuperatie na de match , terwijl de andere spelers die minder dan 45 minuten of niet gespeeld hebben een training afwerken… Na dat deze activiteiten in de voormiddag waren afgewerkt kregen wij te horen dat we een nammiddag vrij kregen , een echt koreaanse tempel gingen bezoeken en een “bekende” waterval van bij hen in de buurt, eerst gingen we naar een echte koreaanse tempel dit was toch wel indrukwekkend , op voorhand werden wij ook geinformeerd dat wij een speciale groet moesten doen als we een monnik zouden tegen komen , na het bezoek aan de tempel gingen we naar een waterval vandaar in de buurt , deze was minder indurkwekkend , en zelfs
teleurstellend voor de groep, maar we wisten dat we nadit mochten shoppen , dus het de telerustelling was direct weg … dus na dit bezoek aan de waterval gingen we naar het shopping center waar de meeste hun wel is goed konden uitleven… na deze nammidag was het gewoon het avondprogramma als anders half 11 op de kamer zodat we om 11 uur ons bed konden in kruipen.

20 augustus:

“Onze eerste wedstrijddag. We werden gewekt om negen uur. Na het eten (half tien) maakten we een wandeling. Deze keer zochten we ook even het winkelcentrum van Changwon op. Na de nodige rust volgde een theoretisch stuk, van ongeveer een uur. We kregen nog een lichte maaltijd voorgeschoteld, dus veel pasta en kip. Na een halfuurtje rust op onze kamer stond het vertrek naar het stadion geprogrammeerd.

We kwamen aan in het stadion en het was echt prachtig. Het eerste wat opviel was het scorebord, dat wel 4 à 5 keer zo groot was als in het Fenix Stadion. Tijdens de match kon je hier alle kansen en doelpunten op zien.

We kregen een mooie kleedkamer toegewezen, waar we op de weegschaal mochten staan. Dit diende om te berekenen hoeveel vocht we tijdens de match hadden verloren. Er waren ruim 8.000 supporters aanwezig. Er zaten meer Belgische fans dan van Tunesië, dat was wel een knap zicht.

De eerste twintig minuten werden we overrompeld door het goede voetbal van Tunesië. Dit leverde hun twee doelpunten op. Bij het eerste doelpunt werd de bal naar achter gelegd en een hard en droog schot rechtsonderaan in de hoek volgde. De tweede goals was vermijdbaar, na een hoekschop. De corner werd naar de eerste paal gedraaid. De eerste speler miste de bal, aan de tweede paal stond een Tunesiër helemaal alleen.

Na dit doelpunt kwamen wij terug in de wedstrijd. Nill De Pauw en Kevin Kis brachten ons terug langszij. In de 42e minuut deelde Tunesië ons echter de genadeslag toe na een mooi uitgespeelde kans, een 1-2 door het centrum. In de tweede helft hadden wij het meeste overwicht, maar het leverde geen kansen op, zelfs niet toen dat Tunesië maar met 10 man kwam te staan.

Na een te korte pas achteruit kon een Tunesiër de bal onderscheppen en de zestien meter induiken. Een centrale verdediger trok aan de noodrem: penalty en een gelde kaart. De strafschop ging rechtsboven binnen. Ik raakte de bal nog, maar niet genoeg om hem uit het doel te houden.

Na de wedstrijd was de ongoocheling van iedereen zijn gezicht af te lezen. We kregen nog even de kans om onze meegereisde ouders en vriendin te zien. Dit was toch nog een fijn moment na de ontgoocheling. Darana keerden we terug naar het hotel, waar we meteen aan tafel mochten plaatsnemen. Na de luch kregen we tot half elf vrij, en om 23 uur moest iedereen in zijn bed liggen.”

De wedstrijddigest vind je in dit artikel terug.

19 augustus:

“De dag voor onze eerste wedstrijd… Het klassieke ochtendritueel: opstaan, ontbijt, een wandeling, enz. We kregen ook de opdracht om onze tegenstander te evalueren. Wat zijn de goede en minder goede punten van onze tegenstrever en wat zouden we er als groep tegen kunnen doen. Onze groepsanalyse bleek juist te zijn, want de trainers hadden dezelfde analyse gemaakt.

Om half vijf vertrokken we naar het oefencentrum voor een training. Na de opwarming nam meneer Abrams ons onder handen: met twee ploegen een competitie van spurtoefeningen. Daarna volgde een tactische training en een pass- en trapvorm, waarbij de nadruk op een snelle balcirculatie lag. Dat kunnen we zeker goed gebruiken tegen Tunesië. Aansluitend volgde een aanvalsvorm met verschillende patronen en de stilstaande fases. Twee keepers trainden apart (krachtoefeningen).

Na het avondmaal kregen we theorie, ongeveer anderhalf uur.”

18 augustus:

“Onze dag begon op dezelfde wijze als de vorige dagen. Na het middagmaal zonden ze de eerste match van het tornooi uit. Noord-Korea tegen Engeland, om 14 uur. De eindstand was 1-1, maar Noord-Korea verdiende te winnen. We vertrokken vandaag om 16 uur naar de training, want we mochten in het stadion trainen waar we maandag onze eerste wedstrijd spelen. Voor de training maakte de trainer ook de ploeg bekend.

Iedereen haalde zijn fototoestel boven. Het stadion met 32.000 plaatsen, het was toch wel indrukwekkend. De opwarming werkten we buiten het stadion af. We mochten van de FIFA maar 45 minuten op de grasmat trainen. We werkten vier partijvormen af over het hele veld, telkens zeven minuten. De keeper speelde als linksachter. Het was een partij met mooie acties en mooie kansen, en natuurlijk volgden er ook mooie doelpunten.

Na deze training namen sommige nog wat foto’s van het geweldige stadion. We reden terug naar het hotel voor een douche en daarna het avondmaal. Daarna zagen we Zuid-Korea op tv aan het werk tegen Peru. De Zuid-Amerikanen wonnen met 0-1. Het stadion met 30.000 plaatsen was zo goed als volzet. Dit waren echt indrukwekkende beelden. We vernamen op de site van de FIFA dat Brazilië zijn eerste wedstrijd tegen Nieuw-Zeeland had gewonnen met 7-0. We speelden nog wat Uno of kaartspelletjes en kregen van onze begeleider te horen dat er al 8.000 tickets de deur uit waren voor onze eerste wedstrijd.”

Vrijdag 17 augustus

“Hetzelfde ochtendritueel als de vorige dagen: wekken om negen uur, om half tien ontbijt en om half elf een fikse wandeling, daarna vrij. Een deel van de groep speelde het spelletje Uno, de anderen kingen. We kaarten veel, met veel inzet en grappige momenten. Na het middagmaal (13 uur) trokken we naar onze kamers om te rusten. Dat was ook echt nodig. We voelden ons weer een stuk beter.

De training was vooral gebaseerd op fun, met de nodige concentratie. Na een opwarming in groep volgden enkele afwerkvormen. Daarna volgde een oefening met voorzetten langs de flanken en wedstrijdvormen. We hebben ons goed kunnen uitleven en het was plezant.

De keepers worden hier ook als veldspelers ingeschakeld. Er waren enkele mooie acties waarin de keepers betrokken partij waren. De training vond plaats op een veld van Samsung Mobile, tussen de fabrieken. Het is niet te schatten hoeveel bedrijven van Samsung hier gevestigd zijn. Ze hebben hier zelfs hun eigen auto op de markt, die zeker mag gezien worden, want dat is echt een mooie auto.

Na de training keerden we direct terug naar het hotel. Na het douchen volgde het avondmaal. Deze was een half uur vroeger, omdat er nadien nog een analyse en een theoretisch stuk voorzien was over de wedstrijd tegen de plaatselijke tweedeklasser. Daarna zochten we ons bed op.”

Donderdag 16 augustus

Woensdag 15 augustus

“Onze tweede dag in Zuid-Korea. Onze afgevaardigde wekte ons om negen uur ’s morgens. We moesten om half tien aan de ontbijttafel zitten. Het ontbijt was heel lekker en uitgebreid. Veel verschil met de Belgische kost was er eigenlijk niet aan.

De lange reis laat weinig kleerscheuren na, iedereen loopt er redelijk uitgeslapen bij. Na het ontbijt volgde een wandeling van een 50-tal minuten. We kwamen toch wat opvallende dingen tegen, van bizarre planten, het oorverdovende geluid van de krekers en het verkeer, dat er een stuk anders aan toegaat. De krekels zijn trouwens een stuk groter dan bij ons.

Na deze wandeling kwamen we tot de conclusie dat we bijna allemaal ruim een liter vocht verloren hadden. Het klimaat eist dus veel van ons lichaam, daarom wordt er door de technische en medische staf streng op toegekeken dat we veel water drinken. Ik kan het jullie verzekeren, dat is hier absoluut noodzakelijk. Na de wandeltocht kregen we een uurtje vrij voor wat ontspanning in het hotel. Dit moment konden we ook gebruiken om contact te leggen met het thuisfront via e-mail of msn. We hebben allemaal internet op onze kamer. De meeste spelers hebben hun laptop meegenomen, dat maakt het communiceren veel gemakkelijker.

Het middagmaal was redelijk westers getint. Rijst kon er natuurlijk niet aan ontbreken. Het eten is verzorgd en heel lekker. Nat het eten was het tijd voor platte rust: iedereen op zijn eigen kamer en een dutje doen. Dit is een zeer belangrijk aspect voor ons want met dit klimaat ziet ons lichaam redelijk wat af.

Omstreeks half vijf was de pauze voorbij. Een half uut later stond een training op de agenda. We liepen eerst in groep drie rondjes, daarna trainden de keepers afzonderlijk onder leiding van Marc Van Geersom. We werkten vooral op het voetenwerk en de één-tegen-één situaties. Daarna volgde wat krachtwerk. Elke keeper werd hiervoor apart genomen. De veldspelers werkten eerst een pittige opwarming af en daarna een trappenpasvorm. Tot slot volgden spelletjes op balbezit, waar de nadruk lag op de balcirculatie.

Daarna volgde een groepsoefening: afwerkvormen op doel, met de nadruk op de opbouw van de aanval en het verdedigend compartiment. Twee keepers speelden mee, de derde kreeg een aparte training. Na deze oefening volgde een wedstrijd van twee keer tien minuten.

Na deze match was de training van ongeveer twee uur afgelopen. Daar horen de nodige drankpauzes bij. Dit is noodzakelijk, want in dit klimaat verlies je onvoorstelbaar veel vocht bij het leveren van inspanningen. Voor de laatste wedstrijdvorm maakte de trainer onze ploeg bekend, die morgen aan de aftrap komt tegen een lokale tweedeklasser. Na deze training keerden we terug naar het hotel waar we van een verkwikkende douche genoten. Hierna gingen we samen naar het avondmaal. Het was weer lekkere kost. Na het avondmaal kregen we tot tien uur vrij. Vrij wil zeggen: in het hotel blijven. Je mag op andere kamers komen, maar om 22 uur moet iedereen op zijn eigen kamer zijn. Om half elf moet iedereen in zijn bed liggen. Een lange nachtrust is echt nodig! Tot morgen.

Maandag 13 en dinsdag 14 augutus:

“Onze reis begon in Vilvoorde, waar we eerst nog een pittige training afwerkten. Het doel: de laatste fysieke puntjes op de i zetten. Na deze training aten we spagheti in de cafetaria van het Eurovolleycenter van
Vilvoorde, waar op dat moment ook de nationale volleyploeg bijeenkwam.

Na dit middagmaal begaven we ons naar de bus waar onze reis dan echt begon. De busreis ging eerst naar Amsterdam. We vertrokken van hieruit naar Seoul. Het was een lange vlucht van ruim elf uur. De vlucht viel best mee, alleen het uurverschil betekent een grote aanpassing. Toen we in Seoul aankwamen was het 12 uur ’s middags, in Belgische tijd 5 uur ’s morgens. We hebben dus eigenlijk een nachtje gemist. Gelukkig hebben de meeste spelers toch nog wat slaap kunnen vatten op de vlucht.

Toen we uit ons vliegtuig kwamen stond er bewaking klaar om ons op te vangen. Het had veel weg van een film: de agenten hadden een zonnebril op en ze hadden een kogelvrij vest aan. En ze waren redelijk breed. Ze begeleidden ons meteen naar onze bagage, wachten hoorde er niet bij. We werden als vedetten behandeld. De andere passagiers moesten aan de kant postvatten. Het was wel grappig om een keer zoiets mee te maken.

Van hieruit vertrokken we onder escorte van de politie voor een busreis van 40 minuten naar een andere luchthaven in Seoul, waar we een binnenlandse vlucht moesten nemen. De vermoeidheid in de bus begon stilaan bij iedereen in de benen te kruipen. Na een vlucht van een klein uur kwamen we aan in Busan. Na een bustrip van 45 minuutjes kwamen we in Changwon aan, waar we in het Changwon Hotel verblijven.  

Groetjes, Jo.

Belgische selectie, de acht stadions en speelschema