Interview – Davy Schollen wil meer in beeld komen

 

“Mijn toekomst is onduidelijk, dat geef ik toe. Ik heb het bericht over de terugkeer van Bailly ook maar in de krant moeten lezen. Ik kan je verzekeren dat ik toen eens goed moest slikken. Ik ben daarna naar de technische staf gestapt voor een gesprek. In de media doken verhalen op dat ik naar Heusden-Zolder moest vertrekken. Daar was niets van aan. Daar werd tijdens dat gesprek met geen woord over gerept. Ik denk dat de club er zelf nog niet helemaal uit is. Bailly mist mogelijk de voorbereiding door een blessure. Het blijft ook afwachten wat de plannen van de nieuwe technische staf zijn. Wil René Vandereycken mij houden of niet?”

 

“Ik wil eerst weten waar ik aan toe ben. Moest er een einde aan het verhaal komen bij Racing Genk dan wil ik vooral bij een goede club terecht komen waar ik reële speelkansen heb. Hier of in het buitenland dat maakt niet zo veel uit voor mij.”

“Achteraf is het makkelijk praten. Ondanks het feit dat ik te weinig wedstrijden heb kunnen spelen, heb ik geen spijt van mijn keuze. Ik kreeg de kans om bij een topclub aan de slag te gaan. In die twee jaar ben ik doorgegroeid tot een complete doelman. Hoewel ik weinig aan spelen toekwam, heb ik veel vooruitgang geboekt. Ik kwam ook twee keer in actie in de Champions League. Hoeveel spelers kunnen dat nog zeggen?”

 

“Dat klopt. Het zou gek zijn als ik helemaal met deze situatie tevreden zou zijn. Dat zou betekenen dat ik te weinig ambitie heb en dat ik me zou neerleggen bij de situatie van tweede doelman te zijn. Dat is dus niet zo. Ik wil de dingen die ik op training bijleer in concrete situaties uitvoeren. Ik ben bij Sint-Truiden vertrokken met de ambitie om veel wedstrijden te kunnen spelen. Dat is dik tegengevallen.”

 

“Ik heb heel moeilijke momenten meegemaakt. Op het einde van het vorige seizoen mocht ik mijn kans gaan en dat ging goed. Toen de trainer (Sef Vergoossen, red.) voor het seizoen bekend maakte dat hij opnieuw de voorkeur gaf aan Jan Moons deed dat pijn. Dat was een zware klap. Ik had stiekem gehoopt dat ik onder de lat mocht starten. Maar ik heb nog van die minder prettige momenten gekend. Dat hoort bij het topvoetbal en bij het lot van een doelman. Er lopen tien spelers op het veld rond maar slechts één doelman.”

 

“Ik lig nog twee seizoenen onder contract. In het voetbal kan het snel gaan. De situatie kan er mogen helemaal anders uitzien. Als alles blijft zoals het er nu naar uitziet, stel ik mij toch vragen. Zo’n situatie zie ik niet echt zitten. Ik ben 26 jaar en kan het mij niet veroorloven van nog twee seizoenen op de bank te zitten. Ik ben twee seizoenen lang blijven knokken, dat hoort bij mijn temperament. Er waren moeilijke momenten bij maar ik heb doorgebeten. Op de weinige momenten dat ik er moest staan, stond ik er ook. Helaas kwam daar geen vervolg aan en moest ik ondanks de goede prestaties terug op de bank plaatsnemen. Ik wil het volgende seizoen meer in beeld komen. Ik hoop binnenkort duidelijkheid te krijgen van de plannen van de nieuwe trainer René Vandereycken. Ziet hij voor mij een rol als tweede doelman weggelegd, dan moet ik daar eens goed bij stilstaan. Kiest hij voor Logan Bailly als nummer 2 dan is dat een bijzonder slechte zaak voor mij.”

“Je kan in België enkel vaststellen dat er weinig jonge doelmannen mogen doorstromen naar de basiself. Logan Bailly is daar een uitzondering in. Tristan Peersman heeft ook lang op zijn kans bij Anderlecht moeten wachten en nu is hij plots goed genoeg voor de nationale ploeg. In België ligt het blijkbaar moeilijker om de jongeren hun kans te laten gaan en vooral om ze voldoende krediet te geven. Voor een trainer is het dikwijls makkelijker om naar een ervaren doelman terug te grijpen. Ik ben hier niet terug naar de bank verhuisd omdat ik het slecht had gedaan hé. De reacties van het publiek en de pers waren positief.”

 

“Dat komt nog wel eens bovendrijven ja (lacht). Maar ik lig daar niet van wakker en zeker niet van de nationale ploeg. Misschien komt het er ooit nog wel van. 26 jaar is nu ook weer niet zo oud voor een doelman. Maar ik wil in eerste instantie terug aan spelen toe komen. Dat is het belangrijkste.”

 

“Daar heb ik nog helemaal niet bij stilgestaan. Ik wil eerste de toekomstplannen die Racing Genk voor mij heeft horen. Daarna zien we wel.”

 

“Vooraf weet je natuurlijk dat er veel ophef over zo’n transfer gemaakt zullen worden. Daar was ik op voorbereid. Eigenlijk moet ik daar niet echt over klagen. Ik kreeg een paar verwijten te horen, maar dat is normaal. Er kwamen veel positieve reacties los. Ik heb trouwens nog veel contacten met hevige STVV-supporters. Als de derby in zicht is, horen daar wat plaagstoten bij, voor de rest gunnen die mensen mij niets dan geluk. Mijn familie had het er wel moeilijk mee. Mijn ouders en mijn broer waren best fanatieke supporters. Zij gingen naar alle thuis- en uitmatchen in de kleuren van de club. Zij blijven STVV een warm hart toedragen maar het is logisch dat ze mij naar Genk gevolgd zijn. Dat hebben ze mij ook altijd toevertrouwd. Waar je ook gaat spelen, op onze steun kan je rekenen. De Genkse aanhang heeft mij ook van het eerste moment aanvaard.”

 

“Ik denk niet dat er zoveel verschil is tussen Genk en de andere clubs. De algemene lijnen zijn hetzelfde. Genk besteedt wel meer aandacht aan het familieverhaal. Zij bekijken het helemaal anders. Voetbal moet hier meer zijn dan de mannen die met hun vrienden naar het voetbal gaan. Man en vrouw kunnen hier met hun kinderen naar de wedstrijden gaan. Voor de kleuters is er kinderopvang voorzien. De club schenkt ook veel aandacht aan het sociale randgebeuren. Beurtelings brengen vier spelers een bezoek aan een school of aan een jeugdkamp. Ik vind dat plezant. Voor de spelers is het leuk dat ze voor 23 000 toeschouwers mogen spelen. Het is niet meer dan logisch dat wij daar iets voor terugdoen. Dat geeft ons ook de mogelijkheid om in een andere sfeer kennis te maken met onze supporters.”

 

“Dat moet lukken. Ik trek hier het meest met Koen Daerden en Bernd Thijs op, maar ik kan met alle spelers goed overweg. Ik heb ook een goede relatie met Jan Moons. Op het veld zijn wij concurrenten en strijden wij voor die ene plaats. Naast het veld zijn wij collega’s die gewoon met elkaar omgaan.”

 

“Dat ik dezelfde Davy Schollen gebleven ben. Ik speel nu voor een topclub maar ik ben geen andere persoon geworden. De mensen die mij al jaren kennen en die mij goed kennen kunnen daar van meespreken.”

 

“Absoluut. Bij de Champions League hoort een ander ritme en heel andere sfeer. Dat is iets wat veel voetballers helaas nooit zullen mogen meemaken. Het internationale voetbal is toch nog iets heel anders dan onze competitie. Met het vliegtuig op verplaatsing, de media-aandacht, de stadions, het is allemaal anders en zoveel groter. In mijn top 3 zit ook mijn debuut met STVV in Lierse en de vier seizoenen die ik bij Hoegaarden speelde. Die mensen gaven mij de kans om als snotaap, ik was nog maar 16 jaar, bij de eerste ploeg onder de lat te mogen staan. Ik begon er in eerste provinciale en maakte er alles mee. We degradeerden, we promoveerden terug naar eerste provinciale en in mijn laatste seizoen dwongen we in de eindronde de promotie naar bevordering af. De Champions League is uniek, maar ook die kleine dingen zal ik nooit vergeten.”